Daha ilkokuldayiz belli bir dunya gorusumuz yok veriyorlar kokulu silgiyi koklaya koklaya okula gidiyoruz geliyoruz. Ayran gevrek dunyanin en muhtesem ikilisi.
Bir onceki paragraftan da anlasilacagi gibi belli bir dunya gorusumuz yok ne derlerse yapiyoruz mecburen. annem fevkalbeşer babam süpermen sira arkadasim sümüklü murat voltrandaki mavi aslan.
fantastik bir dunyada kafamizi yararak, dizimizi parçalayarak, yatagimiza iseyerek buyuyup gidiyoruz.
Annede ve sülalenin feminen karaterlerinde şöyle bir inanis var, kirmizi yiyecek maddeleri kan yapar. Çocuğuz salağız tabi inaniyoruz.
Yedigimiz domatesin, portakalin, narin, pekmezin, uzumun, elmanin, cigerin, dalagin, pancarin haddi hesabi olmuyor. Tabak mutemadiyen kirmiziya yakin renklerdeki yiyeceklerle dolu, sebep gayet basit kan yapar.
Ulan bu kan yapiyor da, kan iyi birsey mi cok kanim olursa kafam yarildiginda olmeyecek misim gibi. Kanim cok olursa voltran da "ben de kafayi olusturayim bari" diyebilecek misim gibi.
Aradan 2-3 sene geciyor. Ortaokuldan kacip eve gelmisiz, arkadaslarla ozenip bezenip dunyanin en dandik kirmizi sarabini almisiz bakkaldan guc bela. Bakkal sarabi gazeteye sarmis da raconu bozmayalim diye evde bile gazeteyi cikarmamisiz sarabin kenarindan.
Olabilecek en kotu sey oluyor, anne eve geliyor. Elde sarap 4 tane salak kafa bi dunya donduruyorlar. Anne soruyor "evladim bu sarap, yasin kac basin kac bik bik bik..." Asrin cevabi geliyor, cocuksu beyinden "kan yapar anne kan yapar"
O zamanlar Erol Evgin'in kel olup olmadigi tartisiliyordu daha.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder