80lerde cocuk olmak, 90larda cocuk olmak ve dahi partilerinden ekmek yemis, partiler duzenleyip, "arada kaldim sarkisina bayiliyorum oh yeah burcu"yla hormonlara dizgin vurmus olanlar bilir. Street Fighter oyununda secilen kahraman dunyanin cesitli ulkelerinde dovuslere katilmak icin ucakla seyahat eder.
Bu seyahatlerde, kah brezilyanin balta girmemis ormanlarinda, kah bir amerikan hava ussunde, kah cinde tavuk pazarinda bulunulur sirf dovusmek icin.
Mutlaka dikkat etmissiniz, fonda sirf oyun daha renkli gozuksun diye 8-10 yerel insancik vardir. Iste o insanciklarin monoton hayatina uzuldum ben aduket maduket cekerken hep. Gozumden hep bir damla yas gelirdi yere duserek kaybeden rakibimden ilgimi arka fondaki insanciklara odaklarken.
Cine gidersin bisikletli gecer, tavuk satan adam tavuklari indirir kaldirir, amerikan hava ussunde sarisin kiz adama sarilip poposunu sallar, gunes gozluklu genc yakisikli pilot elini kaldirir indirir, rus tersanesinde 3 adam votka icer, kol sallar, votka icer.
Lan arada kendime jeton atip, seciyorum P1 i. Hemen sokaklarindayim Istanbulun, Ryu misali dolasiyorum bir oraya bir buraya. Ayni gibi lan hayat serefsizim, Street Fighter olsa da birileri onumuzde dovusse gibi monoton insancik hayatlari. Hep ayni sahne hep ayni yuzler hep ayni ritmik hareketler.
Arada bir de bonus stagei olsa su hayatin, yukardan dusen tahta varilleri kirar kirar, kedicikler usumesin diye karda kista kedi evleri yapardim Norvec tipi, Ryu'nun ucagi brezilyaya indiginde amazonlarda elini kolunu sallayarak dovus izleyen Tupi kardesimin bir gunune daha aglaya aglaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder